Waarom een leugentje om bestwil?

Wij worden regelmatig benaderd om merken te gaan bouwen. Wij vragen dan wat de opdrachtgever als zijn belangrijkste merkwaarden beschouwt. Negen van de 10 keer wordt Authentiek genoemd. En dan ga ik rechtop zitten. En ga ik als een kind vragen stellen. “Waarom?”

Authenticiteit is een technische term in de existentialistische filosofie. In deze filosofie wordt iedere persoon gezien als uniek wezen, verantwoordelijk voor eigen daden en eigen lot. De uitdaging is, om binnen zijn bestaan, zijn vrijheid te gebruiken om een eigen ethos op te bouwen en zijn bestaan zodoende zin te geven. Authenticiteit is de mate waarin iemand trouw is aan zijn eigen persoonlijkheid, geest, of karakter, ondanks de vele externe impulsen.

Authenticiteit heeft volgens deze uitleg alles te maken met het bewijs door de jaren heen. Een nieuw of jong merk kan niet authentiek zijn want het heeft nog geen bestaan en geen ethos. Een merk van 12 jaar oud, zou zich enigszins bewezen kunnen hebben. Maar is het dan authentiek? Nee. Het heeft de potentie.

In de politiek is authenticiteit de basis voor gezag, invloed en overwicht. De eminence grise is vergelijkbaar met de tripleA-status van een topmerk. Maar topmerken hebben het makkelijk, in vergelijking met politici, die dagelijks onder een vergrootglas liggen. Een misstap is zo gemaakt. Bij de politicus wordt dat gedocumenteerd en kan ooit weer eens tegen je gebruikt worden.

Als je niets zegt, kun je ook niet liegen, zal ook Halbe Zijlstra hebben gedacht. Zijlstra, 12 jaar landelijk politiek actief, had de potentie om een topper te worden. De Friese zoon van een politieman is to the point en zegt geen woord te veel. Tot hij zich beter voordoet dan ie is. Weg zorgvuldig opgebouwde status. Weg belangrijkste merkwaarden.

“Waarom?” Een kinderlijk eenvoudige vraag. Maar wel eentje die alles bloot legt. Als je tenminste eerlijk antwoord durft te geven.